Javier Morales: Wandelen met Gary Snyder en andere dichters “is een schreeuw tegen klimaatverandering en voor het voortbestaan ​​van het leven”

Door Natalia Sagredo

Madrid, 29 oktober (EFEverde).- In zijn nieuwe boek "Walking with Gary Snyder and other poets" (Tundra) mediteert Javier Morales over "een circulair leven, waarin mensen geboren worden en terugkeren naar de aarde" als een soort cirkelvormige wandeling door de veranderende landschappen van Cercedilla, in de Sierra de Guadarrama.

Morales studeerde journalistiek en heeft ruime ervaring als docent schrijven. Hij schrijft nu een nieuw literair project dat verband houdt met de natuur. Dit project gaat vooraf aan enkele van zijn boeken, zoals "De dag dat ik stopte met het eten van dieren", "Werken is vermoeiend" en "De munt van Carver".

In tegenstelling tot een aantal van zijn andere essayboeken had Morales dit keer “geen voorafgaand idee” van wat hij wilde zeggen en het resultaat is “een boek in uitvoering”.

Na talloze wandelingen naar Cercedilla, met een boek in zijn rugzak, wordt 'Walking with Gary Snyder and Other Poets' uiteindelijk een kritiek 'op de ongebreidelde stedelijke ontwikkeling die de Sierra de Guadarrama verwoest'. Zijn boek is 'een pleidooi tegen klimaatverandering en voor het voortbestaan ​​van het leven'.

Rondwandelingen

Morales is duidelijk over zijn zoektocht naar 'iets troostends; een meditatieve wandeling, waarbij wandelen gelijkstaat aan denken.'

Bij elke reis naar Cercedilla noteerde de auteur ‘zijn indrukken, noteerde hij hoe hij de route die hij nam zag, hoe het landschap was veranderd en welke boeken hij las’. Hij reflecteert op ‘hoe, naarmate hij Cercedilla steeds verder bezocht, het boek zelf werd verrijkt’.

Hij zegt dat “je bij elke wandeling een ander gevoel krijgt, als je een soort verbinding hebt met het bos”, want “elke dag die voorbijgaat is er een andere toon en zingen de vogels op een andere manier.”

Snyder als kern

De journalist en schrijver betrekt graag dichters in zijn werk. Zoals de titel al suggereert, speelt Gary Snyder een sleutelrol in dit essay, als pionier van de ecopoëzie, en benadrukt hij "zijn gevoeligheid voor en bewustzijn van milieudegradatie".

Naast Snyder zijn er talloze poëtische verwijzingen. Morales integreert de visie van Arne Naess, een Noorse filosoof die zijn ideologische stroming baseert op het "idee dat alle levende wezens, inclusief niet-menselijke, onafhankelijk zijn; hij verbant het antropocentrisme en plaatst alle levende wezens aan de basis van de piramide, op gelijke voet."

Morales kiest Naess als referentiepunt vanwege haar invloed op het weergeven van "een rustplaats waar men kan lezen en zichzelf kan vinden". Ze betrekt echter ook andere modellen, zoals Mary Oliver, Jorge Risman en Robin Kimmerer.

Ondanks zijn ruime keuze aan verschillende auteurs kiest Morales ervoor om de figuur van Gary Snyder te gebruiken, omdat hij gelooft dat deze "symbool staat voor veel stromingen waarmee hij het eens is" en hij benadrukt "het idee dat we nederig moeten zijn en ons moeten verhouden tot de natuur, in het besef dat levende wezens op deze planeet gelijkwaardig zijn."

Poëzie om dichter bij de wereld te komen

Wandelen met Gary Snyder en andere dichters "is een opeenvolging van lagen. Alsof elke wandeling een laag is die aan een andere wordt toegevoegd." De auteur geeft toe dat de kern ervan "een totaalbeeld is van zijn wandelingen door Cercedilla en niet zozeer een specifieke dag."

Voor Morales is poëzie, "in zeer brede zin, bijna als bidden. Het is als een soort troost, een toevluchtsoord waar je je kunt verzoenen met jezelf en met wat je ziet." Hij gelooft dat "we onze relatie met de natuur, waarvan we deel uitmaken, niet kunnen negeren."

Volgens de schrijver dient poëzie "om onze relatie met levende wezens in een ander licht te zien, onze rol in de wereld, en ook als een bron van troost, en als een elegie." Hij benadrukt dat "het ons in staat stelt de schoonheid van de wereld te ontdekken en wat verdwijning betekent."

Ode aan de natuur

Walking with Gary Snyder en andere dichters is verdeeld in twee seizoenen: herfst en lente. Dit idee komt voort uit zijn voorliefde voor de voorstelling dat "de seizoenen het leven structureren", waarbij "het leven als seizoenen is, waarbij lente en herfst volwassenheid vertegenwoordigen en winter ouderdom."

In zijn essaybundel brengt Morales een ode aan de natuur en de urgentie van actie tegen klimaatverandering.

De auteur verdiept zich in de woorden van diverse filosofen en dichters en vertelt over zijn frequente wandelingen naar Cercedilla, waarbij hij de complexiteit van de natuur en de schade die de mensheid heeft aangericht, onderzoekt. Morales beschouwt zijn boek als "een troost", maar met de dringende behoefte om "het kritische bewustzijn te wekken". EFEverde

ns/al